Racen met de M3

Terug uit Namibie weer voor een week naar Maarssen. Maartje vierde op zaterdag 16 oktober haar 21ste verjaardag. Haar hele jaarclub kwam eten en slapen. Het was reuze gezellig. Daarna weer terug naar Gauting samen met Arjan.
Hier gaat het leven inmiddels zijn gangetje. Wederom een paar keer naar Ikea, XXXLutz geweest voor de inrichting van het huis. De Gastezimmer boven is nu zo goed als klaar, dus wie zin en tijd heeft, kom langs!
Ik ben ook nog naar de tentoonstelling geweest over 200 jaar Oktoberfeste. Heel interessant.
Verder nog een hele leuke markt bezocht, de Auer Dult. Een mengeling van vlooien-, antiek- en trodelmarkt. Vind je in de stad geen goede huishoudzaak, hier stonden een hele hoop kramen waar ik goed geslaagd ben voor een aantal keukenspulletjes die ik nodig heb om te kunnen koken.

Weekeindje racen (23/24 oktober).
Afgelopen weekend zijn Arjan en ik wezen racen met de M3. Hij heeft inmiddels 10.000 km gedraaid en mag als ingereden worden beschouwd.

Inmiddels daalden hier de eerste sneeuwvlokken, maar toen we gingen rijden was de weg droog. Goed zo, want ik had nog speciaal de zomerbandjes laten liggen voor dit weekeinde. We zetten koers naar Italie en Zwitserland. Achtereenvolgens Reschenpass, Umbrailpass (2505 m), Stelviopass (2758 m), Ofenpass (2149 m), Fluelenpass (2383), Albulapas (2315) en afsluitende de pas naar de Norbertshohe (bij Nauders). Tussendoor mooie bergachtige wegen met ruime bochten en een schitterend uitzicht. Boven lag overal sneeuw maar de straten waren droog. Het was daadwerkelijk een unieke ervaring.
Er reed echt nergens een auto, we konden rijden wat we wilden. Een dag later (maandag) waren vervolgens alle hogere passen gesloten wegens sneeuwval. Een aantal wordt ook niet geruimd, dus die zijn vanaf nu dus dicht.
Met zo’n auto is het rijden pas echt leuk. In Duitsland hadden we nog een stukje over de 270 gereden, op de passen ga je niet zo hard maar is het wel veel spannender. Het meest extreem was de Umbrailpas. Deze pas is hier en daar nauwelijks breder dan twee meter, een matig wegdek en haarspeldbochten waar een auto met een grote draaicirkel moet steken. Terug dus naar de 1, electronica half uit, driftend de bocht door en met spinnende wielen weer omhoog.
De Steviopas omlaag was spectaculair. 48 haarspeldbochten met zware verkanting, de spoiler tikte soms het wegdek aan. De M3 mag 8400 toeren, en als je na een bocht goed doortrekt kun je vervolgens geweldig op de motor remmen. Dit nog eens aangevuld met de van nature toch al extra zware remmen maakt dat je ook heel hard omlaag kunt!


De Fluelenpas is de mooiste. Brede wegen met mooie bochten, je ziet de weg vaak een eind verderop lopen.
Ook de natuur was bijzonder mooi. Ik heb me nooit gerealiseerd dat ook naaldbomen geel worden in de herfst.
Zo mooi als de natuur was, zo triest waren de wintersportplaatsjes. Vrijwel alles geloten, ik was blij dat we nog een hotel vonden in Davos-Wiesen.

Tot de volgende keer,
Norbert en Marieke